از آشنایان قدیمیِ کوفتی(ننوشتم رفیق) این وبلاگ رو می‌خونند. منصف بودید و این‌جا رو برای من می‌گذاشتید تا به عنوان گزینه‌ای به این فکر نکنم پاک کنم آرشیوم رو. منو بخونید ولی من اصلاً ندونم چه گهی می‌خورید؟ این اصلاً اخلاقی نیست. (هر گهی دوست دارید بخورید البته) مدت‌هاست رفتارهای تکانشی «واااای حالم خرابه پس بزنم پاک کنم» رو ندارم. حالم خوش نباشه صرفاً نمی‌نویسم، اگر اومد تو ذهنم این چند سال رو پاک کنم بیشترش به خاطر بی‌اخلاقی است و نه حتی عدم امنیت.
اولین بارها ظاهراً برای همه جالبه. برای منم اولین باره که این منطقه‌ی جغرافیایی رو قراره ببینم. بیشتر از این که ذوق زده باشم، به بی‌خوابی فکر می‌کنم، به بی‌خوابی در سفر، به محبوس بودن در هواپیما، به این که قول دادن یک اتاق جدا برای خودم داشته باشم.
درباره این سایت